Problem imenovanja fotografije Pavla Jovanovića kao uslovne Slike fotografije koja se preobražava u fotografiju Slike, ujedno je i "konstanta karakteristike" koja prevazilazi konvenciju njenog tradicionalnog određenja. Ta dilema i njeno razrešenje, nalaze se u samom procesu kao postupku građenja Slike mimo slikarstva, postmodernim, više preispitivanjem i diskretnim omažom nego ugledanjem ili citiranjem iskustava plastičkih modela i programskih matrica moderne istorije umetnosti. Njegova Slika podrazumeva jedinstven spreg delikatno postavljenih pitanja i skrivenih odgovora koji, u tumačenju, zahtevaju usredsređenost i intelektualnu pozornost, svejedno da li imaginarnog ili stvarnog "posmatrača". Bez obzira na njegovu poziciju nonšalantnog sudeonika "sa strane" ili neposredne emocionalne povezanosti sa predstavljanim događajima Slike kao slike-predstave ili "označene predstave", oni se neprekidno preispituju i proveravaju. Gradi se intriga zasnovana na stupici kojom se spretno, uostalom samo prividno, više prekriva nego što se ukida diskretna razlika između pretpostavljenih okolnosti kao realnih i varljivog sveta stvarnog kao pretpostavljenoj (ne uvek i virtuelnoj) realnosti "satkanoj od zabluda" koja neprekidno zahteva dokaze sopstvene stvarnosti kao sopstvo stvarnosnog koje kao da ne želi da bude razdvojeno od fikcije.
Po prirodi svog medija, a to važi i za njenu digitalnu verziju, fotografija razbija na fragmente i reže na odvojene slike-zapise kontinuitet života i sveta. U njoj se tautološki potkrepljuje i produžava, do same večnosti, efemernost i prolaznost jednom uhvaćene scene. To može biti i sasvim banalna situacija koju ćemo tek kasnije, naknadnim pregledanjem snimljenog materijala, prepoznati kao dragocenu ili značajnu. Ali to može biti i scena koju je umetnik, Pavle Jovanović, specijalno pripremio za oko kamere. I u jednom i u drugom slučaju fotografija manje-više proizvoljno bira i generalizuje neki događaj ili prizor na temelju samo jedne odabrane i fiksirane predstave. Ni serija fotografija ne može izbrisati činjenicu da su sve one samo skup fragmenata, a nikako objektivna reprezentacija kontinuiranog događaja.